JARKOVAČKI ZAMAK od zgrade za poslugu do internata

Poznato je i da grof zamak izgubio na kocki ali i da je na insistiranje supruge, jer je zamak građen po želji grofove bolesne ćerke, Pejačević povratio zgradu, pa od tog doba ovo inđijsko naselje nosi naziv i „Moja volja“.

Do 1906. godine zamak grofa Pejačevića je bio upravna zgrada za grofove sluge i ljude koji su radili na njegovom imanju koje se prostiralo na celom potezu današnjih Jarkovaca.

Kasnije, između I i II svetskog rata ovde se nalazio internat za slepe devojke, upravo zbog lokalita i tišine. Kažu da su devojke koje su ovde boravile imale staze kuda su šetale, pa im nije trebala pomoć jer se okolo nalazi šuma.

Nakon toga, pred II svetski rat, doktor Kostić, koji je bio pulmolog je želeo da otvori stacionar za lečenje plućnih bolesti, međutim rat ga je omeo u tome. Posle rata u ovoj zgradi otvorena prva škola.

Dvorac, odnosno letnjikovac veleposedničke porodice Pejačević predstavlja spoj seoske i gradske arhitekture toga doba. Dimenzije objekta su 15×15 metara a visina zidova iznosi 4,10 metara.

Inače, ova zgrada je veoma stara, ne postoji tačan podatak kada je izgrađena, ali se zna da postoji blizu dvesta godina.